viernes, 13 de febrero de 2009

jueves, 12 de febrero de 2009

O concello paso a paso: Muiño de Sisalde

Imaxe
Bos días, hoxe falaremos do muíño de Sisalde, ubicado no centro da fraga e restaurado no ano 2000.

Non está aberto ao público e só se amosa o seu funcionamento aos escolares e colectivos que o soliciten.
É unha construción típica de canle que estaba formado por dous muíños acaroados con dúas entradas distintas e dúas enxeñarías de moenda diferenciadas.
Está rodeado pola arboreda autóctona da fraga de Sisalde, moi cerca da praia de Barrañán.
No Proxecto Toponimia de Galiza chegáronse a rexistrar máis de cen muíños, moitos deles desaparecidos.
O único que funciona con regularidade é o Muíño de Margarida en Santaia de Chamín.
E con esta información sobre o muíño de Sisalde nos despedimos ata o xoves que vén.
Que falaremos sobre a gastronomía no noso concello.

a Audio


sábado, 7 de febrero de 2009

La noria de los libros:Maldita adolescente


TÍTULO: Maldita adolescente

AUTORA: María Menéndez Ponte

EDITORIAL: Sm, Col. Alerta Roja

Maldita adolescente

Es un libro que sigue en la línea de otro de la misma autora coruñesa de
Nunca seré tu héroe
que ya recomendamos en nuestro espacio “A NORIA DOS LIBROS” .
Nuevamente la escritora coruñesa trata temas típicos de la adolescencia: el primer amor, la música y la poesía como vías de escape, la soledad derivada de las dificultades para integrarse y comunicarse con los demás, y el sufrimiento psicológico que esto provoca, la falta de seguridad en uno mismo, el fracaso escolar, el ambiente familiar, etc..
En esta ocasión los protagonistas son dos adolescentes de 15 años, Adriana e Iván, compañeros de clase y amigos, que se refugian en la música y en la poesía respectivamente para evadirse de sus inseguridades.
Adriana es una fan de los Back Street Boys y el que más le gusta del grupo es Nick, por eso le escribe cartas contándole su vida, aunque luego no se las envíe. Por su parte, a Iván le encanta la poesía de Antonio Machado y escribe cartas dirigidas a Adriana, contándole lo que le sucede y lo que siente por ella, pero no tiene el suficiente valor para dárselas.
Todo empieza cuando Adriana es invitada a una fiesta que su amiga Carmen da en su casa. Allí conoce a un chico, dos años mayor que ella, que se llama Javier y se pasa toda la noche charlando con él, pero cuando llega la hora de volver a casa él la acompaña y a Adriana se le olvida pedirle su número de teléfono, por eso pasará mucho tiempo sin saber de él.
Adriana saca buenas notas, pero está preocupada porque sospecha que su madre puede estar engañando a su padre ya que recibe muchas llamadas telefónicas y muy misteriosas. Mientras tanto Iván también lo está pasando muy mal porque vive atormentado por la presión de su padre, sus notas no son buenas y acaba pensando que es un fracasado, por eso se convence de que el suicidio es la única salida.
Una noche Adriana tiene el valor de plantearle sus sospechas a su madre y ésta le explica que el hombre que la llama por teléfono es un antiguo compañero que tiene leucemia, y ella sólo lo está apoyando.
A la mañana siguiente, cuando Adriana llega al instituto, queda profundamente afectada cuando le cuentan que Iván se había suicidado. Su maestra habla con ella para decirle que la madre de Iván quiere verla. Y cuando Adriana acude a visitar a la madre de su amigo ésta le entrega las cartas que Iván había escrito para ella. Entonces Adriana comprende que quizás ella podría haber evitado su suicidio y es por ello que cae en una depresión y tiene que acudir a un psiquiatra.
A final Adriana acude a un concierto de su grupo favorito, los Back Street Boys, y se encuentra de forma casual con Javier, con el que empieza a salir y del que acabará enamorándose.
Que disfrutéis con Maldita adolescente y no os olvidéis de hacernos llegar vuestros comentarios a nuestro blog de Radio Furoca:

Un saludo para todos y hasta la próxima semana.
(ElBaMu)

Vitaminas para el corazón: Piensa en positivo


Las vitaminas que te recomiendo son:

Piensa en positivo

Frente a un trabajo difícil piensa: sí sé hacerlo
Ante una dificultad grande, piensa: puedo superarla
Cuando te asalte la desgana, di
sí quiero.

Vitaminas piensa en positivo

En el momento de jugar en equipo: piensa voy a ganar
Rodeado de amigos piensa: me necesitan, soy valioso
A la hora de hacer un examen, piensa,
lo sé, puedo hacerlo.

Piensa en positivo.




a Audio

viernes, 6 de febrero de 2009

Aviso importante



A Consellería de Educación acaba de remitir aos centros, unha mensaxe informando á toda a comunidade educativa a necesidade de estar ao tanto das noticias que sobre o mal tempo que estamos a padecer nestes días, e a súa evolución segundo as previsións de METEOGALICIA

Permanecede alerta, compañeiros, e andade amodiño!

Gustas da música grega?


MusicPlaylist
Music Playlist at MixPod.com

Consello de Radio Furoca Disfrutade destes días de mal tempo con boa música procedente das cálidas terras helenas.

jueves, 5 de febrero de 2009

La peli de la semana: Mi vida sin mí

Mi vida sin mí (2003)
My life without me
Guión y Dirección: Isabel Coixet
Fotografía: Jean Claude Larrieu
Música: Alfonso Vilallonga
Reparto: Sarah Polley, Laurie Amanda Plummer, Don Scott Speedman, Leonor Watling,
Deborah Harry, María de Medeiros, Lee Mark Ruffalo.



Volvemos a nuestra cita semanal con una entrañable película: MI VIDA SIN MÍ, dirigida por Isabel Coixet.
El pasado miércoles fue el día internacional sobre el cáncer, motivo por el cual os recomendamos esta estupenda película.
El argumento es el siguiente:
Ann tiene 23 años y vive junto a su marido y a sus dos hijas en un remolque en un suburbio de Vancouver. Su vida da un giro radical cuando su médico le dice que sólo le quedan un par de meses de vida.
Decide mantenerlo en secreto y no decírselo ni siquiera a su marido. Desde ese momento hace una lista con las cosas que le gustaría hacer antes de morir e intentará vivir lo que le queda con la mayor pasión posible.
De esta forma llegará a desarrollar un amor por la vida que nunca había experimentado.


Disfrutad de esta peli y recomendadla a vuestros amigos.

miércoles, 4 de febrero de 2009

Surcos de alborada: Ano novo

O ano 2008 foi un ano xenial, un ano coma os demais, cheo de bos momentos e tamén de situacións amargas. Inda que foi bo, témonos que despedirnos del coma de calquera outro ano, pois chamando a porta chega o 2009, un ano que espero que, polo menos, sexa tan bo coma este.
Ao longo do 2008 pasáronme moitas cousas: coa familia, cos amigos e, en xeral, con toda a xente que está o meu redor. O mellor do ano… non sei dicilo, cada dia e una aventura nova, una aventura que tes que dirixir ti, porque ti eres o único capaz de tomar as decisións máis importantes, para facelo, necesitarás o apollo das persoas que te queren, como a familia, os amigos… e incrible pararse a cavilar en que todas as persoas do mundo teñen a sua propia vida vida e que, a cada un deles ocorrele algo máxico en cada momento; amizade, amor, soidade, amargura… sen duda e impresionante.
Conforme imos crecendo temos que apreciar as cousas verdadeiramente importantes da vida, non é o diñeiro, nin os regalos; as veces, o mellor momento podes pasalo co ser o que queres, tanto pode ser humano ou non, cando acaricias un can e este devólvete o xesto cunha lambetada estas intercambiando sentimentos con él, estás disfrutando, e en iso e no que reside a verdadeira felicidade.
No mundo, non todo e paz e armonía, hai guerras despiadadas e sanguentas, pero tamén hai pequenas batallas que libramos todos dia a día, como por exemplo ir ao colexio. Tamén (afortunadamente) temos descansos coma as vacacións.
A finais do 2008 como de calquera outro ano, chegan unas festas que unen a familia e fan dar o mellor de nos mesmos, estas festas son as navidades. Agasallos, turrón, champán e moita festan son características deste tempo, inda que, se o pensas, hai moita xente do mundo que daría o que fora por poder levarse algo a boca, ou o que e máis importante, ser libre.
Malia que o ano e longo, as veces faise moi curto, e outras, o tempo transcorre a cámara lenta. Ainda que o pasemos mal, temos que superalo, e se o pasamos ben disfrutalo. E é que parece sinxelo máis non o é, contar o teu ano en 365 palabras.
4 Ángel Barrera

El oso panda